منظومه مهر جاودان (پیغمبرنامه)

سیری در زندگی پیامبر اسلام

)سخن ناشر(
سرزمین پارسیان، ایران کهن، از دیرباز گاهواره ی تمّدن و خیزشگاه مردان
بزرگی بوده است که انوشه ی دوران و جاودانان روزگارند. پرمایگانی گرانمایه که
در عرصه ی شعر و هنر و ادبیات چنان درخشیده اند که پنداری خورشید رخشان
وام دار روشنای وجود آنان است! بی هیچ گزافه و بزرگ نمایی سخن از فردوسی و
مولوی و سعدی و ح افظ و بزرگانی از این دست راندن، دقت و ملاح ظ های
می خواهد به پهنای عظمت آنان .....!
تمدّن آفرینی و فرزانگی و درخشیدن پرسوتر از خورشید و سخن گفتن فراتر از
زمین و زمان )چنان که در مثنوی مولانا بارها و بارها می بینیم( ویژه مردانی است
که ایران زمین مولد و موطن آنهاست.
در این میان و در مقاطعی خاصّ، هم سوی با این شگفتی آفرینان، گران سنگانی
ارجمند پا به میدان هنرآفرینی و ادبیات نهادند که نمی توان از کنار نام و یاد آن ها
به سادگی گذشت. بزرگی این دردانه های بی نظیر چنان است که گاهی واگگان و
قلم یاری نمی کند که به توصیفشان بنشینیم.
اگر بگوییم استاد پرذوق و خوش سخن ]-که با استادی واگگان را به نظم
کشیده است[- و اسطوره ی ادبیات، محمدعلی زمانی )وحید( یکی از آنان است،
کلام به بیراهه نرفته است....!

استاد زمانی )وحید( متولد شهر تویسرکان همدان، معلم و شاعر که بیشتر
دوران استادی و معلمی خویش را در استان لرستان )در ابتدا روستا و سپس شهر
خرم آباد( گذرانده است، از همان اوان جوانی و آغاز معلّمی به سرودن شعر پرداخت
و در واقع درون مایه های خویش را به تصویر کشید.
استاد محمدعلی زمانی در دوران عمر پربرکتش تا دهه ی هفتاد خورشیدی -
که چشم از جهان فروبست و دوستدارانش را در سوگ خود نشاند- به سرودن شعر
در قالب های غزل، رباعی، دوبیتی و مثنوی اهتمام ورزید. در این میان مثنوی
پیغمبرنامه که حاوی اشعار ایشان در به تصویر کشیدن زندگی نامه ی پیامبر
خداست و تقلید از شاهنامه ی فردوسی سروده شده است سخت قابل توجه است.
استاد زمانی در سرودن اشعار مدّاحی نیز اهتمامی بلیغ داشت که در مجموعه ی
آثار ایشان ثبت و ضبط است.
ناشر، علاقمندان به عرصه ی شعر و ادبیات را به مطالعه ی آثار ایشان که توسط
انتشارات کانیار به زیور طبع آراسته شده است، دعوت می کند که ب ی گمان بهره
بردن از مفاهیم ارزشمند آن عزیز رحیل ره توشه ی نیک اهل علم و فرهنگ است.
لازم به ذکر است که استاد به اشعار و آثار رضی الدّین آرتیمانی - که آرامگاه
وی در آرتیمان از توابع شهرستان تویسرکان است- علاقه ی وافر داشت و چه بسا
همین علاقمندی به شاعر هم ولایتی خود، انگیزه ای بوده است تا دوستداران استاد
از اشعار ایشان بهره مند شوند.
در پایان از فرزندان و خلف صالح استاد زمانی که در چاپ و انتشار اشعار پدر -
به عنوان میراثی نیک- سعی بلیغ نمودند تشکر و سپاس ویژه داریم.